Opracowania podejmujące tematykę edukacji plastycznej należą do rzadkości na rynku wydawniczym, dlatego propozycję recenzji książki autorstwa Pani dr hab. Janiny Florczykiewicz przyjąłem z ogromnym zaciekawieniem.

Jej problematyka dotyka rozważań nad czynnikami mającymi wpływ na konstytuowanie się koncepcji edukacji plastycznej w Polsce po drugiej wojnie światowej, skoncentrowano się na ukazaniu roli działań artystycznych realizowanych w sytuacjach edukacyjnych. Autorka odwołuje się do działań grupy pARTner reprezentującej w pierwszej połowie lat 80. najbardziej progresywny nurt w edukacji plastycznej. Wybór ten podyktowany został czytelnością propozycji, które w przypadku tej grupy przyjęły formę programu o jasno sprecyzowanych założeniach teoretycznych i wyraźnych inklinacjach edukacyjnych, oraz siłą oddziaływania na środowiska naukowe i nauczycielskie powiązane z edukacją plastyczną. (…)

Autorka porusza tematykę istotną, umożliwiającą całościowe nakreślenie zmian dokonujących się w edukacji plastycznej, poszerzając przede wszystkim jej zakres o działania pozainstytucjonalne. Jest to ważne, bowiem działania te są terenem zapomnianym przez piszących pedagogów i zmarginalizowanym przez autorów koncepcji kształcenia w edukacji wszystkich szczebli. Proponowany sposób ujęcia zagadnień z zakresu edukacji plastycznej ma charakter nowatorski, zarys zmian w założeniach edukacji plastycznej został zaprezentowany na tle progresywnych propozycji edukacyjnych, które ze względu na zbieżność z celami edukacji i siłę oddziaływania na środowiska nauczycielskie przeniknęły do praktyki edukacyjnej, a przyjmowane w nich założenia obecnie tworzą zręby współczesnego modelu edukacji plastycznej.

Z recenzji prof. dr. hab. Eugeniusza józefowskiego