Tak zwane zapóźnienie nauk humanistycznych (w porównaniu z naukami przyrodniczymi) wcale nie wynika z niedorozwoju tych nauk, ale z tego przede wszystkim, że zmuszone są one do stworzenia znacznie subtelniejszych i zarazem bardziej pomysłowych narzędzi badawczych od tych, które z powodzeniem mogą być stosowane co najwyżej w naukach przyrodniczych.
Większej subtelności niż schematyzacja zależności przyczynowo-skutkowych wymaga interpretacja motywów ludzkiego działania.
Przechodząc w narracji od przyczyny do motywu w nieunikniony sposób zauważymy niewystarczalność języka klasycznej logiki. Klasyczna implikacja, z trudem już stanowiąc odpowiednik implikacji materialnej (przyczynowo-skutkowej), zupełnie nie nadaje się do określenia związków w sferze motywacyjnej. Z tego to powodu bardziej obiecująca w tym zakresie wydaje się być implikacja semantyczna. Wprowadzenie jej staje się jednak w skutkach podobne do otwarcia puszki Pandory. Wyzwala mianowicie konieczność określenia wielu innych funktorów, które klasyczna logika do tej pory dość skrzętnie pomijała. Takie innowacje przedstawia autor w tej książce.